məəttəl

is. <ər. müəttəl>

1. Gözləmə, intizar. Elə kəndlilər bu sözün məəttəli idi(lər). Qant.. <Vahid:> Elə bil anam bu suala məəttəl imiş. B. Bayramov. // Yubanma, intizarda olma. <Xannazir öz dəstəsinə:> Daha nəyin məəttəlisiniz, irəli! P. M.. Məəttəl etmək (eləmək) – yubatmaq, intizarda qoymaq, gözlətmək. <Qızın atası:> Gedin, tez başlayın, . . camaatı məəttəl eləməyin. S. Rəh.. Məəttəl olmaq – yubanmaq, gözləmək. <Ağa Salman:> Ümmidim budur ki, uzun iş olmasın. Yoxsa mənə çox məəttəl olmaq mümkün deyil! M. F. A.. <Katib:> Yox, bu saat gələr, məəttəl olmazsan. Ə. H..

2. Təəccüblü, heyran. Mən onun işlərinə məəttələm. Məəttəl qalmaq – təəccüb etmək, çaşıb qalmaq, nə edəcəyini bilməmək, baş çıxarmamaq. . . Məəttəl qalmışam, bilmirəm, yazım, ya yox. C. M.. Nərgiz lap məəttəl qaldı. Ə. M.. <Qarı nənə:> Gərək ona elə bir şey öyrədim ki, hamı məəttəl qalsın. M. D..

3. İşsiz, boş, bikar. Məəttəl qalmaq – çatışmayan bir şeyə görə bikar qalmaq, iş görə bilməmək, dayanıb durmaq. <Bəlli Əhməd:> Qırılıbdı sazım, məəttəl qalmışam; Usta qulun ollam, al, düzəlt sazı. «Koroğlu». <Anam:> Sən bilmirsən ki, adam bəzən bir mismar üçün . . məəttəl qalır? M. C..